Μάθετε για τον Ασώματο και για την άσβεστη φλόγα για επιστροφή που καίει στο χωριό του Αρχαγγέλου στο
http://www.asomatos.com/
Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010
Kormakitis Webportal - Maronites Of Cyprus
Visit the Webportal of the largest Cypriot Maronite village for a constant flow of news and forum discussions.
Kormakitis Webportal - Maronites Of Cyprus
Kormakitis Webportal - Maronites Of Cyprus
Καθεδρικός Ναός Αγίου Γεωργίου: Η Μέκκα των Κυπρίων Μαρωνιτών
Μια Μεγάλη εκκλησία , ένας ναός της χριστιανοσύνης , οι καμπάνες του οποίου δεν έπαψαν ποτέ να κτυπούν και να καλούν τους πιστούς Μαρωνίτες στην προσευχή.
Μια εκκλησία-σύμβολο καρτεριάς και υπομονής. Μια αγέρωχη χριστιανική παρουσία σε ένα χώρο όπου επιχειρείται η εξάλιψη του χριστιανισμού.
105 Χρόνια ζωής (1905 – 2010)
Μπαίνοντας στον Κορμακίτη κάθε επισκέπτης αντικρίζει το ναό του Αγίου Γεωργίου. Από οποιοδήποτε σημείο του χωριού ο επισκέπτης βλέπει το ναό, ο οποίος προβάλλει επιβλητικός και δεσπόζει της γύρω περιοχής.
Έχουν περάσει 105 χρόνια από το 1905, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Νεγεμέτ Αλλάχ Σελουάν κατέθεσε το θεμέλιο λίθο του ναού. Στο διάστημα αυτών των 105 χρόνων ο ναός δημιούργησε ιστορία και παράδοση, όχι μόνο στον Κορμακίτη αλλά και στην υπόλοιπη Μαρωνιτική κοινότητα και γενικά σε όλη την Κύπρο.
Στο κτίσιμο του καθεδρικού ναού του Αγίου Γεωργίου αναφέρθηκε με αρκετή
λεπτομέρεια ο αείμνηστος Γενικός Βικάριος Χωρεπίσκοπος Ιωάννης Φοραδάρης στο
άρθρο του «Ο Καθεδρικός Ναός και οι άλλες Εκκλησίες του Κορμακίτη», που
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 24 Απριλίου 1991. Παραθέτουμε
αυτούσιο το κείμενο.
«Μια σημαντική εξέλιξη σχετικά με τις εκκλησίες του χωριού Κορμακίτη
σημειώνεται κατά το έτος 1534. Ιδού τι γράφει ο ιστορικός Ντουάηχη στο βιβλίο του
«Ιστορία των Καιρών» στη σελίδα 205. «Κατά το 1534 εννέα εχθρικά πλοία
αφίχθηκαν στην Κύπρο από το δυτικό μέρος και απεβίβασαν στη νήσο 500
στρατιώτες, οι οποίοι επιτέθηκαν κατά του Μαρωνίτικου χωριού Κορμακίτη,
λεηλάτησαν τις εκκλησίες του, έρριψαν κατά γης τα άγια μύρα και τα άγια μυστήρια
και κατέκαυσαν τα σπίτια του χωριού».
Το 1534 οι κάτοικοι μετακινούνται ανατολικότερα (περίπου ½ μίλι) και κτίζουν το
νέο τους χωριό στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Ανοικοδομούν νέα εκκλησία
αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.Η εκκλησία αυτή είναι η σημερινή μικρή που βρίσκεται
δίπλα στο μοναστήρι των Καλογραιών του τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου.
Για τα επόμενα 240 χρόνια δεν έχουμε οποιαδήποτε ιστορικά συγγράμματα για τις
εκκλησίες του χωριού Κορμακίτη. Το 1776 όμως έχουμε μια αξιόλογη ιστορική
έκθεση για τους Μαρωνίτες της Κύπρου και για τον Κορμακίτη.Κατά το 1776 ο
ιδεσιμότατος Βαρθολομαίος Σκάνταρ έστειλε έκθεση προς το Μαρωνίτη Επίσκοπο
Κύπρου Ηλία Τζεμαϊελ (εχειροτονήθη Επίσκοπος Κύπρου από τον Πατριάρχη Ιωσήφ Στέφανο
το 1768) περί της κατάστασης των Μαρωνιτών Κύπρου. Η έκθεση αυτή σήμερα βρίσκεται στο 2ο Αρχείο του Πατριαρχείου Μαρωνιτών (σελ. 504) στο Πκέρκε του Λιβάνου.Ιδιαίτερα για τον Κορμακίτη γράφει: «Οι Μαρωνίτες του χωριού Κορμακίτη είναι 139 μαζί με τον ιερέα των. Η εκκλησία είναι επ΄ονόματι του Αγίου Γεωργίου και είναι ετοιμόρροπος. Τα έσοδα της είναι λίγα χωράφια δια σπορά μόνον».
Για τα επόμενα 124 χρόνια, και πάλι δεν έχουμε οποιοδήποτε ιστορικό έγγραφο
για εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το 1900 επισκέφθηκε την Κύπρο ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου Νεεμέτ Αλλάχ Σελουάν, συνοδευόμενος από τον
τότε Γενικό Βικάριο Χωρεπίσκοπο Ιωάννη Τσιρίλλη από τον Κορμακίτη. Να τι
αναφέρει η έκθεση του Αρχιεπισκόπου Σελουάν για την επίσκεψη (Η έκθεση αυτή
βρίσκεται στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο του Κόρνετ Σιαχουέν στο Λίβανο).
«Ηγόρασεν ο Αρχιεπίσκοπος Σελουάν αντί £8 στερλινών τόπον στο χωριό
Κορμακίτης για την οικοδόμηση νέας εκκλησίας να χωρέσει όλους τους κατοίκους».
Περί το 1905 ο Χωρεπίσκοπος Ιωάννης Τσιρίλλης ταξίδευσε στην Ευρώπη
(Γαλλκαι Βέλγιο) όπου μετά από έρανο κατόρθωσε να συγκεντρώσει σεβαστό
χρηματικό ποσό το οποίο χρησιμοποίησε κυρίως για να ιδρύσει την έδρα του Βικαριάτου στηΛευκωσία και για την αγορά μεγάλου κτήματος πλησίον του χωριού Κορμακίτη
(το αγρόκτημα Άγιος). Διέθεσε επίσης ορισμένο ποσό για την ανέγερση της εκκλησίας
του Αγίου Γεωργίου.
Περί το 1910, συνοδευόμενος από τον Εκκλησιαστικό Επίτροπο κο Χ”Μιχαήλ Σιήμη Κοτσιάπασιη (παππούς του Ιωσήφ Μιχαήλ X”Ρούσου , πατέρας του νυν Εκπροσώπου Μαρωνιτών κ. Αντώνη Χ”Ρούσου), ο ΧωρεπίσκοποΤσιρίλλης επισκέφθηκε το Λίβανο όπου και πάλι, μετά από έρανο, συγκέντρωσε ένα σεβαστό ποσό χρημάτων το οποίο διετέθη για την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου.
Άλλοι εκκλησιαστικοί επίτροποι που βοήθησαν στην ανέγερση του Καθεδρικού Ναού ήταν, εκτός από τον Χ” Μιχαήλ, το Αντωνούδην (Αντώνης Καλαμόκολου, πατέρας της μητέρας του Χωρεπισκόπου Ιωάννη Φοραδάρη), ο Πατήρ Γαβριήλ Νικολάου και ο Ιωσήφ Κασάπης, που για χρόνια διετέλεσε ταμίας της Εκκλησίας.
Για την ανέγερση της νέας εκκλησίας έχουν συνεισφέρει επίσης γενναιόδωρα όλοι
ανεξαίρετα οι κάτοικοι του Κορμακίτη, καθώς επίσης και οι μεγάλοι δωρητές της
Κοινότητας Κορμακίτη αείμνηστοι Χ” Χαννίκος Χατζηλία και X”Ταλλού Τζιοβάννη
Φοραδάρη.
Για τις μεγάλες δωρεές τους προς την εκκλησία του Κορμακίτη, ο Αρχιεπίσκοπος
Φραγκίσκος Αγιούπ (1943-1954) εξέδωσε το ακόλουθο Αρχιεπισκοπικό διάταγμα
ημερομηνίας 29 Οκτωβρίου 1952, το οποίο βρίσκεται αναρτημένο μέσα στον
καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου.
“Διάταγμα του Αρχιεπισκόπου Φραγκίσκου Αγιούπ, ημερομηνίας 29 Οκτωβρίο1952
Κατόπιν προσεκτικής μελέτης
καταδεικνύεται ότι η Εκκλησία Αγίου
Γεωργίου του χωριού Κορμακίτη έχει τις
πιο κάτω υποχρεώσεις, ως αυτές
εμφανίζονται εις το βιβλίο των
πνευματικών υποχρεώσεων της
Υμετέρας Αρχιεπισκοπής.
Με τις γραμμές μας αυτές διατάττομεν το
τέκνον μας Επίτροπο της πιο πάνω
Εκκλησίας όπως εκτελέσει αυτές τις
υποχρεώσεις κατά τον ορισμένο χρόνο
μέσω του Εφημερίου της Εκκλησίας και
όπως πληρώσει εκ του ταμείου της
Εκκλησίας συμφώνως των υπαρχόντων
εθίμων της επισκοπικής περιφέρειάς μας.
1 λειτουργία Για όλους του ευεργέτες Πρώτη Κυριακή του χρόνου
3 λειτουργίες X”Χαννίκο Χ”Ηλία και νεκρούς του έτος
3 λειτουργίες Χ”Ταλλού Τζιοβάννη Φοραδάρη
και νεκρούς της Έκαστον έτος
Πέρα από τα πιο πάνω ουδεμία άλλη υποχρέωση ή και υπόσχεση, προ ή μετά, δεσμεύει την Εκκλησία αυτή, εκτός εάν φέρει την υπογραφή και σφραγίδα μας.
Εξεδόθη εκ της Υμετέρας Αρχιεπισκοπής εις Κόρνετ Σιαχουάν του Λιβάνου στις 29
Οκτωβρίου 1952.
Διατάττομεν επίσης την τοποθέτησην του πιο πάνω διατάγματος εις περίοπτον μέρος
της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Κορμακίτη.”
Τα σχέδια για την ανέγερση της εκκλησίας εκπόνησε ο Μαλτέζος Αρχιτέκτονας
Φένεκ από τη Λευκωσία, βοηθούμενος από τον επίσης Μαλτέζο μηχανικό Καφιέρο.
Όλες οι πέτρες για την οικοδόμηση του ναού μεταφέρθηκαν από τις τοποθεσίες
Αμπεράτι και Βόθινο του χωριού Κορμακίτη. Σαν εξωτερική πέτρα χρησιμοποιήθηκε
η πέτρα της Αθηαίνου. Για τις σκαλωσιές χρησιμοποιήθηκαν κορμοί πεύκων από τις
περιοχές Πετέλια και Μύρτου, κατόπιν ειδικής άδειας του τότε Μητροπολίτη
Κερύνειας, στον οποίο ανήκαν οι δασώδεις αυτές περιοχές. Οι κορμοί μεταφέρονταν
με ειδική άμαξα που κατασκεύασε ο αλετράρης του χωριού Κυριάκος Χ”Ανδρέα
(παππούς του Κυριάκου Ηλία Αλετράρη), γνωστός ως Τζυρκακός.
Το κτίσιμο του Καθεδρικού Ναού διάρκεσε 33 ολόκληρα χρόνια (1900-1933). Όλοι
οι κάτοικοι του χωριού Κορμακίτη πρόσφεραν γενναιόδωρα χρήμα και οικοδομικά
υλικά (άμμο, τσακκίλι, ασβέστη, πέτρες κ.λπ.) Όλοι οι χωριανοί ( νέοι, γέροι, παιδιά και
γυναίκες) εργάζονταν κατά τα Σαββατοκυρίακα, ο καθένας με τη σειρά του, αμισθί,
σαν εργάτες, πετροκόποι, νεροφόροι, κτίστες κ.λπ. Οι μαθητές του σχολείου, κρατώντας
καθένας τους από ένα ρούχενο σακούλιπηγαινοέρχονταν στη θαλάσσια περιοχή του Κόρνου, κουβαλώντας άμμο για την εκκλησίαΚάθε Κυριακή η λειτουργία γινόταν μετά που οι χωριανοί κουβαλούσαν αρκετά οικοδομικά υλικά (πέτρες, άμμο κ.λπ.) από το Βόθινο και τον Κόρνο.
Ένα έθιμο που αντανακλούσε το μεγάλο ενθουσιασμό των Κορματζιδκιανών να κτίσουν
την νέα τους Εκκλησία ήταν η περιφορά του Σταυρού της Αναστάσεως γύρω από την
Εκκλησία. Γινόταν από το άτομο που έκανε το μεγαλύτερο τάξιμο σε λεφτά. Τα λεφτά κατατίθενταν στο ταμείο ανέγερσης.
Ένα άλλο γεγονός που μαρτυρούσε τη φιλοξενία των χωριανών μας ήταν το έθιμο να
φιλοξενούν τον εργολάβο και τους κτίστες της Εκκλησίας κάθε οικογένεια με τη σειρά της.
Στις 23 Οκτωβρίου 1930 συνέβηκε ένα θλιβερό γεγονός. Ο πρωτομάστορας και ένας βοηθός του, σαν έκτιζαν, έπεσαν από το μεγάλο ύψος και σκοτώθηκαν. Αυτό το γεγονός καθυστέρησε για λίγο καιρό την αποπεράτωση του έργου.
Την Αγία Τράπεζα σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Φένεκ και η κατασκευή της στοίχισε περίπου £14. Το άγαλμα του Αγίου πάνω στην Αγία Τράπεζα δώρησε ο κος Γιούστος Πιετρόνη.
Η μικρή καμπάνα της εκκλησίας κατασκευάστηκε στο Πάητ Σιαπέπ του Λιβάνου και
στοίχισε περίπου £27 το 1937. Η δυτική καμπάνα της εκκλησίας δωρήθηκε από το Γιώργο
Τράντα από τη Λάρνακα, ο οποίος την έφερε από την Ιταλία για £48. Οι μεγάλοι πολυέλαιοι της εκκλησίας δωρήθηκαν από τις οικογένειες Χ”Ρούσου και Καρή.
Το 1933 επισκέφθηκε για τελευταία φορά την Κύπρο ο τότε Αρχιεπίσκοπος
Μαρωνιτών Κύπρου Παύλος Αουέτ. Η εκκλησία ήταν προς το τέλος της,
υπολειπόταν το δυτικό κωδωνοστάσιο. Επειδή η παλαιά εκκλησία ήταν ετοιμόρροπη,
αποφασίστηκε η καθαγίαση της νέας Εκκλησίας. Έτσι ο Αρχιεπίσκοπος Παύλος
καθαγίασε το νέο αυτό ναό στις 20 Οκτωβρίου 1933, παρουσία όλων των κατοίκων
του Κορμακίτη, αρκετών άλλων Μαρωνιτών, του Ιερού Μαρωνιτικού κλήρου,
αρκετών ορθοδόξων από τα γύρω χωριά και αξιωματούχων της τότε Βρετανικής
Διακυβέρνησης. Για την καθαγίαση του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Γεωργίου η
εφημερίδα «Νέος Κυπριακός Φύλαξ» έγγραψε στις 27 Οκτωβρίου 1933 τα πιο κάτω:
«Εγκαίνια Μαρωνίτικης εκκλησίας
Την πρωίαν της περασμένης Κυριακής ετελέσθησαν μετά την λειτουργίαν-εις την
Συριακήν γλώσσαν, καταληπτήν βεβαίως μόνο εις τους ολίγους ιερωμένους-τα
εγκαίνια της Μαρωνιτικής Εκκλησίας Αγίου Γεωργίου εις Κορμακίτην, της οποίας η
ανέγερσις ήρχισε προ 20 ετών υπό του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Πούλος Αουάτ μεθ΄ενός
επισκόπου και ενός ιεροψάλτου αφιχθέντων επί τούτω εκ Συρίας. Την τελετήν
ετίμησε και η Α.Ε. ο Κυβερνήτης, καθώς και ο Διοικητής Κυρηνείας κος Ντένις και ο
Συντηρητής των Δασών Δρ Άννουιν και λοιποί Άγγλοι και άλλοι αρκετοί ξένοι. Η
ακολουθία είναι παρομοία προς την Ορθόδοξον.
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Χωριά όπου μαρτυρείται η παρουσία Μαρωνιτών στην Κύπρο
Χωριά της Κύπρου όπου μαρτυρείται η παρουσία Μαρωνιτών...
ΕΠΑΡΧΙΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Μαρίνα Σκυλλούρας
Άγιος Δομέτιος
Άγιος Σωζόμενος
Αγλαντζιά
Γέρι
Δάλι
Έγκωμη
Έξω Μετόχι
Επισκοπειό
Καραβοστάσι
Κυθρέα
Λεύκα
Λευκωσία
Λουρουτζίνα
Μένοικο
Μηλικούρι
Μια Μηλιά
Μιτσερό
Μόρφου
Πέτρα (Σολέας)
Ποταμιά
Στρόβολος
Συριανοχώρι
Τράχωνας
Ψημολόφου
ΕΠΑΡΧΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ
Επισκοπή
Λεμεσός
Λεμύθου
Μονιάτης
ΕΠΑΡΧΙΑ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Αγία Τριάδα
Άγιος Ηλίας
Αμμόχωστος
Αφάνεια
Βατυλή
Γαστριά
Γιαλούσα
Δαυλός
Κορνόκηπος
Κώμη Κεπίρ
Μελούντα
Μοναρκά
Μπογάζι Τρικώμου
Πατρίκι
Περιβόλια του Τρικώμου
Ριζοκάρπασο
Τρίκωμο
Κελλιά
Λάρνακα
Λειβάδια Λάρνακας
Ορμήδεια
Βρέτσια
ΕΠΑΡΧΙΑ ΠΑΦΟΥ
Πάφος
ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
Αγία Ειρήνη
Άγιος Γεώργιος
Άγιος Ερμόλαος
Ασώματος
Βουνό
Διόριος
Καζάφανι
Καλογραία
Καμπυλή
Καρπάσια
Κάτω Δίκωμο
Κερύνεια
Κλεπίνη
Κοντεμένος
Κορμακίτης
Κουτσοβέντης
Λιβερά
Μπέλλα-Πάις
Μύρτου
Πάνω Δίκωμο
Συγχαρί
Να αναφέρουμε επίσης ότι τα 19 χωριά στα οποία αναφέρεται ο αιδεσιμότατος Jérôme
Dandini ότι κατοικούσαν Μαρωνίτες το 1596 κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Κύπρο
είναι τα πιο κάτω:
Μετόχι, Φλούδι, Αγία Μαρίνα, Ασώματος, Καμπυλή, Καρπάσια, Κορμακίτης, Τριμιθιά,
Καζάφανι, Βουνό, Κήπος ή Κορνόκηπος, Γέρι, Κυθρέα, Κεφαλόβρυσος, Χρυσίδα, Αττάλι,
Κλεπίνη, Επισκοπειό, Γαστριά.
Το χωριό Μετόχι δεν υπάρχει σήμερα και ο χώρος όπου υπήρχε υπάγεται διοικητικά στο
χωριό Αγία Μαρίνα Σκυλλούρας, όπως και το χωριό Φλούδι. Το ίδιο συμβαίνει με το
χωριό Τριμιθιά (τοποθεσία Τρίμιθος στον Κορμακίτη). Να αναφέρουμε, επίσης, ότι ο
χώρος στον οποίο βρίσκονταν τα χωριά Κεφαλόβρυσος και Χρυσίδα ανήκουν σήμερα
διοικητικά στο Δήμο Κυθρέας. Τέλος, η τοποθεσία του χωριού Αττάλι ή Αττάλεια δεν
είναι γνωστή με σιγουριά, αφού άλλοι αναφέρουν ότι βρισκόταν στην Καρπασία, στα
βουνά της Τραμουντάνας, ενώ άλλοι αναφέρουν ότι βρισκόταν κοντά στη Χάρτζια.
Από τους περίπου 5.500 Μαρωνίτες που διαμένουν σήμερα στην ελεύθερη Κύπρο,
περίπου το 75% ζει στην αστική περιοχή Λευκωσίας (κυρίως στην Ανθούπολη, τον
Άγιο Δομέτιο και τη Λευκωσία), 15% στην αστική περιοχή Λεμεσού (κυρίως στα
Κάτω Πολεμίδια και τη Λεμεσό), 5% στην αστική περιοχή Λάρνακας, και οι υπόλοιποι
στο Μαρκί, τον Κοτσιάτη, την Πάφο και τα Κοκκινοχώρια.
Άγιο Δομέτιο και τη Λευκωσία), 15% στην αστική περιοχή Λεμεσού (κυρίως στα
Κάτω Πολεμίδια και τη Λεμεσό), 5% στην αστική περιοχή Λάρνακας, και οι υπόλοιποι
στο Μαρκί, τον Κοτσιάτη, την Πάφο και τα Κοκκινοχώρια.
Από τους 142 εγκλωβισμένους, οι 125 ζουν στον Κορμακίτη, οι 15 στην Καρπάσια
και 2 στον Ασώματο.
Πηγή: Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας © Ιούνιος 2008
ΟΙ ΜΑΡΩΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Αυτή η ιστορική αναδρομή θα καλύψει τις διάφορες μεταναστεύσεις και μετακινήσεις των Κυπρίων Μαρωνιτών από τα εδάφη της Μεγάλης Συρίας και ιδιαίτερα του σημερινού Λιβάνου προς την Κύπρο από τις αρχές του όγδοου αιώνα και θα καλύψει τις γνωστές φάσεις της Ιστορίας τους όπως αυτές παρατείθενται σε διαθέσιμα ιστορικά ντοκουμέντα μέχρι και τη σημερινή δύσκολη φάση που θέτει σε άμεσο κίνδυνο αυτή καθ’ αυτή την επιβίωση τους ως Κοινότητα.
Η πρώτη ιστορικά καταγραμμένη έξοδος Μαρωνιτών προς την Κύπρο έλαβε χώρα κατά τον όγδοο αιώνα με την φυγή των Μαρωνιτών από τις πεδιάδες τις Μεγάλης Συρίας προς το όρος Λίβανο. Η δεύτερη συνέπεσε με την καταστροφή του Μοναστηριού του Αγίου Μάρωνα στις όχθες του ποταμού Ορόντη προς το τέλος του δέκατου αιώνα. Η τρίτη μαζική μετανάστευση Μαρωνιτών προς το νησί τοποθετείται στις αρχές της δυναστείας των Λουζινιανών προς το τέλος του δωδέκατου αιώνα. Η τέταρτη διαμετακόμιση έχει τεθεί σε πολύ σοβαρό κίνδυνο λόγω της ήττας των Σταυροφόρων στην Τρίπολη του σημερινού Λιβάνου προς το τέλος του δέκατου τρίτου αιώνα.
Σύμφωνα με τις «Πράξεις των Αποστόλων» η πρώτη αποστολική αποστολή στην Νήσο Κύπρο έλαβε χώρα γύρω στο 44 ΜΧ μέσω των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα που ήταν Κύπριος (Πράξεις των Αποστόλων IV, 36; Act XI, 20; Act. XI, 19; Act XIII, 4 και Act XII, 5-12). Ως γνωστό ο Απόστολος Βαρνάβας μαρτύρησε στην Κύπρο όπου και βρίσκεται και ο τάφος του (Palmieri 1905: col. 2425).
Στην Κύπρο ανθούσε ο Χριστιανισμός μέχρι και το 632 πού άρχισαν η Οθωμανικές επιδρομές με την εισβολή στο νησί του Χαλίφη Αμπού Μπάκρ που την ακολούθησε στη συνέχεια και άλλη εισβολή του Χαλίφη Μοαβιά το 647. Τον ένατο αιώνα τα στρατεύματα του Χαρούν Αλ Ρασίντ λεηλάτησαν το νησί διαπράττοντας ακατονόμαστα έκτροπα και βανδαλισμούς, καταστρέφοντας εκκλησίες και μοναστήρια (ibid. 1905: col. 2432, Mc Guire 1967: 568).
Τον δέκατο αιώνα όμως με τον ερχομό στο νησί των Βυζαντινών ο Χριστιανισμός άνθισε και πάλι στο νησί .Οι Βυζαντινοί όμως , άσχετα με την ιστορία που μας μάθανε και που εκθειάζει μόνο τις αρετές τους, μέσω κυρίως κακής διοίκησης και βίας εξέθεσαν ολόκληρο τον Κυπριακό πληθυσμό σε ανείπωτες κακουχίες (Palmieri 1905: col 2434, Mc Guire 1967: 568) και με αυτόν τον τρόπο προετοίμασαν τον δρόμο για την Λατινική κατοχή την οποία οι όλοι οι Κύπριοι δέχτηκαν σαν λύτρωση.
Η Κύπρος περιήλθε στα χέρια των Λατίνων το 1191 με την αποβίβαση στο νησί του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου που ήταν καθ’ οδό προς τους Αγίους Τόπους και ο οποίος την πήρε από τον Διοικητή Ισάακιο Κομνηνό. Το νησί στη συνέχεια πουλήθηκε στον Γκάι Λουζινιανό τιτλούχο Βασιλιά των Ιεροσολύμων.
Η δυναστεία των Δυτικών χωρών διήρκεσε τέσσερεις ολόκληρους αιώνες με τους Λουζινιανούς (1192-1489) και τους Βενετούς (1489-1571). Αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε από βία και ένταση μεταξύ των Ελλήνων του νησιού και των Λατίνων καθώς και από τις εσωτερικές διαμάχες, κατάχρηση εξουσίας και διαφθορά που χαρακτήριζαν το Δυτικό φεουδαρχικό σύστημα που υιοθέτησαν οι κατακτητές (ibid. 1905: cols. 2433-2442, 2461-2462; ibid. 1967: 568-569).
Η Κύπρος περιήλθε υπό την κατοχή των Οθωμανών το1571. Από αυτή τη χρονική στιγμή και μέχρι το έτος 878 που η Κύπρος περιήλθε υπό την κατοχή των Βρετανών, η Ιστορία της Κύπρου διάνυσε μια περίοδο που την χαρακτηρίζουν αδιάκοπες εσωτερικές μάχες επικράτησης, καταπίεσης και διωγμών και βαριών φορολογιών του ενδογενή (Cirilli 1898: 14-18, Palmieri 1905: cols. 2442-2443).
Η Βρετανία παίρνει την Κύπρο αρχικά με ενοίκιο ως πληρωμή για την βοήθεια που προσφέρει στην Τουρκία στον πόλεμο της κατά της Ρωσσίας. Στη συνέχεια όμως και μετά την στάση που τηρεί η Τουρκία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου συμμάχησε με τους Γερμανούς η Βρετανία αποικιοκρατεί την Κύπρο και παραμένει ως αποικιοκρατική πλέον δύναμη μέχρι που με τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ και με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου το 1960 η Κύπρος ανακυρίσεται σε ανεξάρτητο κράτος.Η Βρετανική κατοχή χαρακτηρίζεται από ταραχές και βία και προσπάθειες αποτίναξης του αποικιοκρατικού ζυγού και ένταση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κοινοτήτων της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής. Η Μαρωνιτική Κοινότητα με ομόφωνη απόφαση σε Δημοψήφισμα αποφασίζει να ενταχθεί πολιτικά στην Ελ»ηνοκυπριακή Κοινότητα. Την ίδια απόφαση πήραν και οι δύο άλ»ες μικρότερες θρησκευτικές ομάδες των Αρμενίων και των Λατίνων με αποτέλεσμα συνταγματικά να παραμένουν μόνο δύο Κοινότητες στο νησί η Ελ»ηνοκυπριακή και η Τουρκοκυπριακή η οποίες και διαμοιράστηκαν την διοίκηση της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας με πρώτο Πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’
Ο συνεταιρισμός αυτός όμως δεν διάρκεσε για πολύ αφού το 1963 με αφορμή τις 13 συνταγματικές αλ»αγές που εισηγήθηκε ο Πρόεδρος Μακάριος ξεσπούν κοινοτικές ταραχές που οδηγούν σε συγκρούσεις και βομβαρδισμούς από την Τουρκική αεροπορία που τερματίζονται μετά από παρέμβαση της Ρωσίας αλ»ά αποκρίνουν όμως την Τουρκοκυπριακή Κοινότητα από τον συνετισμό που επιτεύχθηκε το 1960.
Ακολουθεί μια περίοδος έντασης με τον Μακάριο να απομακρύνεται από τον στόχο της Ένωσης που ήταν και ο πρωταρχικός σκοπός του αγώνα της ΕΟΚΑ για χάρη μιας ανεξάρτητης Κύπρου. Αυτό τον φέρνει σε σύγκρουση με την στρατιωτική ηγεσία της Ελ»άδας που έρχεται στην εξουσία το 1967 μετά από πραξικόπημα.
Οι Μαρωνίτες όπως είδαμε και στην «Εισαγωγή» έφθασαν στην Κύπρο από τα μέρη της Μεγάλης Συρίας και της Αντιόχειας σε τέσÃερεις μεγάλες μεταναστεύÃεις που χρονολογούνται ανάμεσα στον όγδοο και δέκατο τρίτο αιώνες.
Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο κύμα Μαρωνιτών κατέφθασε στην Κύπρο ταυτόχρονα με την μετανάÃτευÃη των Μαρωνιτών στα μέρη του σημερινού Λιβάνου τον όγδοο αιώνα (Cirilli 189: 5). Αυτή η πρώτη έξοδος προκλήθηκε κυρίως από την ΙÃλαμική κατάκτηση της περιοχής και τις ταραχές που προέκυψαν μεταξύ των ΧριÃτιανών Ιακωβίνων και των Βυζαντινών από τη μια και των Μαρωνιτών από την άλλη που προκάλεσαν στους τελευταίους αρκετές απώλειες (Dib 1971: 51-52).
Το δεύτερο μεγάλο κύμα προς το νησί ακολούθησε την καταστροφή του μοναστηριού του Αγίου Μάρωνα στις όχθες του ποταμού Ορόντη στην Απάμεια της Συρίας το 938 Μ.Χ. που είχε σαν αποτέλεσμα και την μεταφορά της Πατριαρχικής κατοικίας στο όρος Λίβανο (Dib 1971: 52-53; Assamarani 1979: 17). Για τις δύο πρώτες μεταναστεύÃεις Μαρωνιτών στο νησί δεν υπάρχουν περισÃότερες ιÃτορικές αναφορές.
Η τρίτη μεγάλη μετανάστευση Μαρωνιτών προς την Κύπρο ακολουθεί την αγορά της νήσου από τους Λουζινιανούς προς το τέλος του δωδέκατου αιώνα (Cirilli 1898: 6) ενώ η τέταρτη και τελευταία για την οποία έχουμε ιÃτορικά στοιχεία ακολουθεί την ήττα των Σταυροφόρων στην Τρίπολη του σημερινού Λιβάνου και τους Αγίους Τόπους (Dib 1971: 65, 77).
τσ ανών Ιακωβίνων και των Βυζαντινών από τη μια και των Μαρωνιτών από την άλλη που προκάλεσαν στους τελευταίους αρκετές απώλειες (Dib 1971: 51-52).
Το δεύτερο μεγάλο κύμα προς το νησί ακολούθησε την καταστροφή του μοναστηριού του Αγίου Μάρωνα στις όχθες του ποταμού Ορόντη στην Απάμεια της Συρίας το 938 Μ.Χ. που είχε σαν αποτέλεσμα και την μεταφορά της Πατριαρχικής κατοικίας στο όρος Λίβανο (Dib 1971: 52-53; Assamarani 1979: 17). Για τις δύο πρώτες μεταναστεύÃεις Μαρωνιτών στο νησί δεν υπάρχουν περισÃότερες ιÃτορικές αναφορές.
Η τρίτη μεγάλη μετανάστευση Μαρωνιτών προς την Κύπρο ακολουθεί την αγορά της νήσου από τους Λουζινιανούς προς το τέλος του δωδέκατου αιώνα (Cirilli 1898: 6) ενώ η τέταρτη και τελευταία για την οποία έχουμε ιÃτορικά στοιχεία ακολουθεί την ήττα των Σταυροφόρων στην Τρίπολη του σημερινού Λιβάνου και τους Αγίους Τόπους (Dib 1971: 65, 77).
ΙÃτορικά ντοκουμέντα πιστοποιούν το γεγονός ότι η Μαρωνιτική Κοινότητα της Κύπρου ήταν ενεργός και πριν το 1192 Μ.Χ. Τα πιο πάνω χειρόγραφο που είναι γραμμένο στη Συριακή και χρονολογείται γύρω στο δωδέκατο αιώνα θεωρείται το αρχαιότερο που έχει ανευρεθεί μέχρι σήμερα (Vat. Syr. 118 f° 262 r Βιβλιοθήκη Βατικανού) μεταφράζεται ως ακολούθως:
«Εγώ, ο ταπεινός Συμεών, μοναχός κατά όνομα μοναχός, έγραψα αυτές τις γραμμές σε αυτό το βιβλίο, ενώπιον του Αγίου Πατρός Πέτρου, Πατριάρχη των Μαρωνιτών, ο οποίος διαμένει στο Μοναστήρι Της Παναγίας του Μαϊφούκ , στην Κοιλάδα Ελίτζε στο Πατρούν όταν με εξουσιοδότησε να προεδρεύσω του Μοναστηριού του Αγίου Ιωάνννη του Κουτσοβέντη στη Νήσο Κύπρο κατά την εποχή των Μοναχών που διέμεναν στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Τα ονόματα τους είναι: Δαυίδ μοναχός; Μωυσής ιερέας, Ιωσήφ μοναχός και μάγειρας και Δανιήλ μοναχός. Αυτοί είναι μοναχοί και υπηρετούν τον Κύριο. Η χρονολογία 1432 κατά τους Έλληνες, 1121/1122 ΜΧ, 12η Ιουνίου. Η Δόξα εις τον Κύριο. Αμήν.» (Leroy 1964: 235).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)